Gulu Natural Honey
Deze al 10 jaar bestaande coöperatie is voor de stichting een voorbeeldproject in Noord-Uganda. De coöperatie heeft 2 eigen winkels in de regio Gulu en een timmerwerkplaats voor het vervaardigen van kasten en andere materialen. Ook neemt GNH het voortouw bij een aantal aansprekende projecten, waarvoor vanuit Nederland financiële steun is verleend:
Verstrekken van vakgereedschap/kleding:
In 2015 hebben 37 boeren/bijenhouders verdeeld over 5 locale groepen kasten, kleding, gereedschap en toebehoren ontvangen. Zij hebben een overeenkomst getekend die hen verplicht om de geoogste honing gedurende 2 jaar aan de coöperatie te verkopen.
Programma Bees for School Fees:
– Met twee scholen uit het voortgezet onderwijs in de omgeving van Gulu, zijn er overeenkomsten afgesloten waarbij 24 meisjes en 24 jongens ieder een aantal bijenkasten en hulpmiddelen krijgen. De kasten moeten ze een plaatsje geven in de buurt van waar ze wonen en doordat de Afrikaanse bij sterk migreert, zullen de korven snel bevolkt worden.
De overeenkomst verplicht ook deze leerlingen om gedurende 2 jaar de geoogste honing te leveren aan de coöperatie Gulu Natural Honey. In ruil daarvoor wordt het schoolgeld voor de (nu) 96 leerlingen betaald en ontvangen ze schoolkleding en leermiddelen.
De coöperatie weet zich op deze wijze verzekerd van een constant aanbod aan honing met de daarbij behorende commerciële mogelijkheden.
Natuurlijke afzetting met bijenkorven:
– Een volgend project van GNH is de inzet van honingbijen om olifanten binnen een wildpark te houden. Dat plan is in 2015 ontwikkeld en aan het eind van dat jaar is de samenwerkingsovereenkomst met de Uganda Wildlife Authority getekend.
Het gaat om het Murchisons Falls park waar omliggende dorpen veel last hebben van olifanten die de oogst komen verwoesten. In en in de directe nabijheid van het park staan in totaal 2.600 volken die allemaal in traditionele korven worden gehouden. Het project van GNH bestaat ook hier uit de omschakeling van ‘honing jagen’ naar een duurzame manier van bijenhouden.
De eerste fase is de plaatsing van 300 KTB’s die op 10 meter van elkaar aan draden worden opgehangen en zo een afscheiding vormen van 3 km.
In Tanzania en Kenia zijn er goede ervaringen met zulke ‘hekwerken’. Zo gauw de olifanten de draad aanraken komen de bijen naar buiten. De olifanten houden evenals wij niet van stekende bijen en komen dus niet meer terug.
Uiteindelijk moeten alle 2.600 volken in een KTB; 26 kilometer ‘prikkeldraad’ dat zorgt voor een beter bestaan voor heel veel families.
Geen olifanten in de tuin, meer honing en een betere kiloprijs. Uiteraard ook hier weer de verplichting om de honing gedurende 2 jaar via de coöperatie af te zetten.
